Sołtys: Małgorzata Miłoch

Najstarsze ślady obecności społeczności w Śmiardowie Krajeńskim datuje się na pierwszą połowę III tys. p.n.e. Są nimi relikty osady oraz megalityczny grobowiec, które zostały odkryte w 1975 r. na piaszczystym wzniesieniu – położonym na północny zachód od dzisiejszego centrum wsi – na którego południowym stoku znajduje się obecnie cmentarz katolicki. Na tym samym wzniesieniu po około 1800 r. p.n.e. we wczesnej epoce brązu powstała silna enklawa osadnicza. Ślady obecności osady i cmentarzyska zostały odkryte w wyniku badań wykopaliskowych, prowadzonych w latach 1932-35, 1975 oraz 2003-2010. Znajdują się tu pozostałości największego z odkrytych dotąd w Polsce cmentarzysk z tego okresu. W granicach administracyjnych wsi znanych jest obecnie co najmniej 60 stanowisk archeologicznych, świadectw osadnictwa od epoki kamienia do czasów nowożytnych.
Jedna z pierwszych pisanych wzmianek o Śmiardowie pochodzi z 1511 r. Kolejno właścicielami wsi było kilka polskich rodów szlacheckich. Na początku XVIII w. Śmiardowo weszło w skład klucza krajeńskiego, a w pierwszej połowie XIX w. weszło w skład dóbr Hohenzollernów.
W pierwszych stuleciach Śmiardowo było wsią sołecką. Dopiero w 2 połowie XVIII w. powstał tu folwark, którym zarządzał dzierżawca. Około połowy XIX w. wybudowano dwór, a następnie pozostałe obiekty folwarczne. Na przełomie lat 20. i 30. XX w. rozparcelowano majątek i wybudowano 40 gospodarstw tzw. „zejdlówek” (od niemieckiego „Siedlung”, pol. Osiedle-siedlisko) wzdłuż dróg w stronę Krajenki i Augustowa oraz na majątku Dąbrowa. W tym samym czasie wzniesiono m.in. budynki Straży Celnej dla obsługi pobliskiej granicy niemiecko–polskiej. W budynkach tych, w czasie II wojny światowej, od stycznia 1945 r. przez prawie 2 miesiące, stacjonowały jednostki sztabowe Armii Czerwonej.
Nazwa wsi ulegała kilkakrotnie zmianie, np. Smardowo, Smirdowo, Schmirtenau, aż wreszcie Śmiardowo Krajeńskie. Obecnie wieś liczy około 500 mieszkańców i ma charakter typowo rolniczy. Funkcjonuje w niej 30 gospodarstw o powierzchni powyżej 15 ha. Miejscowi rolnicy szybko odnaleźli się w gospodarce wolnorynkowej – powiększyli areał gospodarstw, skorzystali z funduszy unijnych, inwestują w maszyny i obejścia. Specjalizują się oni głównie w uprawie pszenicy i rzepaku, a kilku uprawia ziemniaki. Tylko nieliczne gospodarstwa zajmują się hodowlą trzody chlewnej czy bydła. We wsi znajdują się dwie stadniny koni, gospodarstwo szkółkarskie oraz ferma drobiu należąca do spółki PZZ Wałcz Henryka Stokłosy. Ponadto działa też kilka firm usługowych.
W Śmiardowie Kraj. funkcjonuje 3-klasowa szkoła podstawowa, oddział przedszkolny, są tu dwa sklepy, bar oraz kaplica, która jest filią parafii rzymsko–katolickiej w Krajence. Wieś jest stelefonizowana, posiada sieć wodociągową, kanalizacyjną i gazową. Bardzo aktywnie działa tu koło Gospodyń Wiejskich, które w 2010 r. obchodziło jubileusz 60-lecia, Ludowy Zespół Sportowy „GROM”, a od 2009 r. reaktywowana jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej i nowo powstałe Towarzystwo Przyjaciół Śmiardowa Krajeńskiego.
Z dawnej świetności wsi należy wymienić istnienie Gromadzkiej Rady Narodowej, poczty, 8-klasowej szkoły podstawowej, przedszkola, Wiejskiego Domu Kultury, Wiejskiego Ośrodka Zdrowia, zlewni mleka i agronomówki.
Na terenie wsi znajduje się 55 obiektów ujętych w Gminnym Programie Opieki nad Zabytkami dla Gminy i Miasta Krajenka.
W 2011 r. ukazała się bogato ilustrowana kronika wsi pt. „Śmiardowo Krajeńskie Nasza Mała Ojczyzna” pod redakcją Teresy (Morgulec) Brzezińskiej, obejmująca informacje dotyczące wsi i jej mieszkańców od czasów najdawniejszych, aż po czas dzisiejszy. Ciekawa jak się okazuje historia wsi doczekała się pierwszego opracowania.